Maar wat ze eronder verstaan vertellen ze dan weer niet.
Kreeg je vroeger nog kinderen op je 23e, nu is het de omgekeerde wereld en is er nog geen vorm van een baby te bekennen.
Niet dat ik die op dit moment kan gebruiken. Welnee. Mijn bloei is op dit moment een overlevingsstrategie geworden.
Ik moet alles bijhouden om up-to-date te blijven en het kost me meer energie dan ik had verwacht. Studeren, bijbaan, vriendinnen, vriendje, familie en ik ben ook een verwend social media gebruikster.
Maak ik er een overleving van? Of leef ik op dit moment het gewone leven?
Studeren is leuk om een carrière op te bouwen. Het werk dat ik moet verrichten om het te voltooien is alleen wat meer dan ik had verwacht. En aangezien ik tot nu toe de eeuwige stagiaire ben, tel ik dat ook mee in het overlevingspakket.
Onderwijs is het beste wat me is overkomen, maar als pabostudent is het werk niet te vergelijken met een afgestudeerde leerkracht. Want naast twee dagen voor de klas staan, ren ik door naar de broodjes om geld te verdienen. Er moet immers brood op de plank komen.
Op zaterdag sta ik tien uur lang leuk te doen voor klanten en ren de benen uit mijn lijf om verse broodjes te bakken. En van de crisis is dan niets te merken hoor. De mensch koopt wat af en het is nooit goed. Overlevingspunt voor de klant. Wees tevreden met wat u krijgt, want niets is slecht.
Enfin, vriendinnetjes en vriendje zwieren tussendoor langs om alle gal uit te spuwen in vorm van drankjes en kletspraat. Dan is de week om en start alles weer van voor af aan.
Nu vergeet ik het hele socialmedia gedeelte. Ik hoor het u denken. Heeft u daar dan wel tijd voor?
Jazeker. Want met één druk op de knop weten al deze overlevende mensen dat ik mijn leven op een rijtje heb en doorren naar de volgende afspraak.
Ik ben de hele avond broodjes smeren. Joe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten