Een paar weken geleden heb ik een blog geschreven over een nieuwe date met meneer Derma (mijn dermatoloog). Na een jaar acné vrij te zijn geweest, kwam de acné onverhoopt terug. Ik kreeg nieuwe smeersels van meneer Derma en heb ruim twee en een halve maand gesmeerd. Vorige week had ik weer een afspraak en maakte meneer Derma een pijnlijke keuze.
Salicylzuur & Differingel
De eerste twee crèmes die meneer Derma mij meegaf, waren Salicylzuur en Differingel. De zuur zorgde ervoor dat mijn huid overdag was ingesmeerd met een beschermende laag. Deze laag zorgde ervoor dat mogelijke andere smeersels (zoals zonnebrand bijvoorbeeld) dieper in de huid zouden trekken. Overdag werd mijn huid dus klaargestoomd voor de gel die ik 's avonds aan moest brengen. Differingel is een crème die ervoor zorgt dat littekens en ontstekingen genezen. De Differingel kon 's nachts goed zijn werk doen omdat de Salicylzuur een laagje vrij had gemaakt. Echter werkten deze crèmes na ruim twee maanden smeren niet voldoende.
Salicylzuur & Treclinac
Ha! De Salicylzuur die bleef. Meneer Derma vond dat mijn huid dat extra laagje nodig had om beter te kunnen herstellen. Ik was namelijk nog lang niet tevreden met het de vorderingen. Ik had nog steeds acne op mijn wang, tussen mijn ogen en op mijn kin (plekken 3, 9, 10, 11 en 12). Ik smeerde geen make-up, scrub of gezichtsmaskers en nog verbeterde mijn huid niet. Meneer Derma vertelde dat hij met een studiedag een nieuwe crème heeft meegenomen. De eerste onderzoeken beloofden veel goede resultaten en hij wilde dat ik zijn eerste patiënt zou worden die het ook zou gaan smeren. Ik kreeg Treclinac mee naar huis? Ja, ik kan het ook niet uitspreken, had er nog nooit van gehoord en ging opgelucht de deur uit eindelijk. Treclinac werd vervangen voor de Differingel en moest ervoor gaan zorgen dat de antibiotica de laatste acné zou laten verdwijnen. Minimaal twee maanden smeren en als het niets zou zijn? Dan zouden we wat anders gaan doen. U raadt het al: zelfs na twee maanden keurig smeren, had ik nog altijd acné aan één kant van het gezicht.
Pijnlijke behandeling
Mijn laatste date met meneer Derma was vorige week donderdag. Hij vroeg hoe ik het smeren vond gaan en ik gaf aan niet tevreden te zijn tot nu toe. Hij vertelde me opnieuw dat de cremes hun werk hadden moeten doen én hij vroeg of ik stress had (stress? ik? afstuderen? welnee!). Zijn conclusie voor de overgebleven acné was: Teveel leunen op mijn wang en kin waardoor mijn huid iedere keer werd besmet en verstopt. Ik heb hem een minuut met open mond aangestaard. Ik ging niet akkoord als hij me weg zou sturen. Ik wilde niet nog twee maanden maar wat smeren en elke dag hopen dat het weg zou gaan. Meneer Derma besloot me een pijnlijke zuurbehandeling te geven als redmiddel. Deze behandeling heb ik al een keer eerder gehad op mijn slapen om littekens te vervagen. Dit keer smeerde hij het zuur all over the face! De tranen liepen over mijn wangen en ik sloeg wit uit. Na een koelende creme mocht ik naar huis. Met de trein en een rood verhit hoofd. Diezelfde dag ging het nog goed met mijn huid. Ook de dag erna had ik overdag nog vrij weinig last. Maar 's avonds (notabene in een restaurant) begonnen de eerste vellen te komen. Twee dagen na de behandeling was mijn hele gezicht samengetrokken en hoopten stukken huid zich op. Vooral bij de mond, slapen en voorhoofd stond mijn huid strak en zag het eruit alsof het verbrand was. Na twee dagen had ik alle vellen verloren en kwam er een zacht roze babyhuidje tevoorschijn. Heel voorzichtig smeerde ik deze gevoelige huid in met een ph neutrale crème. En ja, ook de Salicylzuur en de Treclinac smeerde ik overdag en 's avonds. Pas een week na de behandeling merkte ik het eerste verschil pas goed. Geen nieuwe acné en de laatste oneffenheden moeten herstellen. Het was even pijnlijk, maar wat ben ik meneer Derma dankbaar.
Schoonheid van binnen(h)uit (d)
Schoonheid zit van binnen, maar ik voelde me nog steeds niet knap. Ik ben vijfentwintig en heb nog steeds last van acné met pijnlijke onderhuidse bulten. Als ik naar de sportschool ging dan schaamde ik me voor mijn gezicht. Mensen in mijn omgeving hebben allemaal een mooie gave huid zonder littekens of vormen van acné. Ik ben een stapje dichterbij om ook weer zonder acné door het leven te gaan. Mijn huid is weer lekker zacht en door er niet meer aan te zitten dan nodig, kan het weer herstellen. Voor nu ben ik weer een beetje gelukkiger en heb ik weer de moed en hoop dat mijn huid weer mooi wordt.
Manon
*Hier een foto die ik donderdag (een week na de behandeling) heb genomen op de No Make-up Day. Toch weer een beetje knapper.
Wat lijkt het mij ontzettend vervelend. Ik heb zoals iedereen wel eens een dikke pukkel hier en daar maar écht hevige acné heb ik niet. Vind het mooi dat je je verhaal hier deelt en ik hoop dat je ooit helemaal van je acné afkomt!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop voor je dat het weg blijft deze keer... Knap en goed dat je je verhaal deelt. Grappige comic trouwens aan het begin haha. Helaas blijf ik ook altijd aan mijn puistjes zitten.. Ik moet en zal ze wegknijpen, slechte eigenschap maar goed.. X - Tess van http://soytess.blogspot.nl
BeantwoordenVerwijderenWat lastig voor je zeg! Lijkt me echt niet fijn, die behandelingen allemaal. Wel ontzettend goed dat je hoop blijft houden en ik hoop met je mee dat je acné verdwijnt!
BeantwoordenVerwijderen