Trots zijn op jezelf. Of: Trots zijn op mezelf.
"Goed gedaan!; Wow, super!; Fantastisch!; Heerlijk!; Ben trots op je!;'
Een paar voorbeelden die ik geregeld tegen anderen zeg, behalve tegen mezelf.
Trots zijn en mezelf het compliment geven dat ik het goed heb gedaan, blijft voor mij een lastige.
Zelfs na zes jaar studeren, zelfs na vijfentwintig levensjaren.
Ik geloof ook wel heel graag dat anderen echt trots op me zijn of het menen als ik iets goed heb gedaan.
Toch kan ik mezelf er niet altijd van overtuigen.
Vooral als het over mijn studie gaat, blijf ik een onzeker. Altijd maar willen verbeteren zodat het wel een keer goed is.
Na het VMBO wilde ik het beter doen en dat deed ik op het MBO. Met een diploma op zak voelde het niet als een overwinning. Ik ging nog wel even mijn HBO diploma halen.
Die woorden heb ik al honderd keer terug genomen, maar ik ben wel op de goede weg.
Mijn eerste twee jaar zijn niet zonder slag of stoot gegaan. Daar kan ik nu inmiddels wel eerlijk over zijn dat ik daar trots op ben.
Vandaag ben ik officieel vierdejaars geworden. Mijn harde werken, bloed, zweet en tranen, hebben ervoor gezorgd dat ik mijn minoren en praktijk allemaal voldoende heb afgesloten.
Het euforische en trotse gevoel moet nog komen, want hoe verrassend ook: ik wil mezelf verbeteren en moet tijdens mijn afstuderen nog flink aan het werk.
Ik heb mijn derde jaar in één keer gehaald, ik heb inmiddels verdiend zomervakantie en ik ga vanaf nu leren een steeds een beetje meer trots te zijn op mezelf.
I'm proud!
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten