Loslaten

De foto hierboven staat voor zestig euro aan gezichtsverzorging. Of zoals mijn liefde zegt: "Gezichtsverpesting". Hij heeft gelijk.

En ik kan u mededelen: Ik heb het vandaag weggegooid!

Hoppatee de vuilnisbak in. Al brak er een stukje in mezelf en een rib uit mijn lijf.

Het punt van loslaten is nooit mijn sterkste kant geweest. Het blijft altijd in mijn hoofd malen tot ik afleiding heb gevonden of het heb opgelost.

Mijn gezicht vol smeren heb ik jarenlang gedaan en vond het geweldig om nieuwe smeersels uit te proberen.

Ik had geen idee dat het mijn huid uiteindelijk zou verpesten, maar stak al mijn geld in het kopen van de nieuwste middeltjes.

Ik was voornamelijk gericht op middeltjes tegen de acné. Ja, u leest het goed: tegen acné.

Dag in, dag uit, was daar niets van te merken. Ik reinigde en smeerde vrolijk door.

Iedere ochtend en avond was ik ruim vijftien minuten kwijt in de badkamer.

Mijn liefde heeft me vorig jaar zomer overgehaald om er iets tegen te gaan doen. Tegen de acné dan. Nadat ik voor de duizendste keer huilend de badkamer uit kwam omdat er weer een joekel tevoorschijn was gekomen.

Het bezoekje aan meneer Derma is niemand ontgaan en de periode die daarop volgde was ook afzien.

Nu ben ik acht maanden verder en is mijn huid nog nooit zo gaaf geweest sinds ik baby-af ben.

Vandaag bij het opruimen van mijn kamer vond ik deze tas die nog altijd in een hoekje stond.

Ik heb alle producten met één beweging de vuilnisbak ingegooid. 

Er brak een rib in mijn lijf om het vele geld dat ik zojuist heb weggegooid. Er brak een stukje van mezelf dat ik de tijd van smeren nu echt los heb gelaten. Het is wel een stukje wat ik kan missen.

Ik wil nooit meer terug naar de huid dat werd verpest door deze tas van zestig waardeloze euro's.