Voor de niet wetende: You Only Live Once. En dat vergeet ik nog wel eens.
Mijn vriendinnetje die de kerstkaart heeft gestuurd schreef de beste tekst die voor mij is bestemd: It's all in the head.
Manon denkt altijd teveel na. Manon denkt na over dingen die er vaak nog niet eens zijn. Manon piekert over alles dat los en vast zit en Manon probeert alles in te vullen voor een ander.
En met alles invullen voor een ander bedoel ik niet het punt dat ik bepaal wat zij wel of niet doen. Ik probeer in te vullen wat ze denken en vinden, zonder dat ik dat weet.
Ik maak me dan druk over wat ze wel allemaal niet van me moeten denken of vinden. Ja mensen, ik vul dat in.
We hebben het geconcludeerd: It's all in the head!
Vanochtend werd ik op de proef gesteld. Een dag na de lieve kerstkaart, moest ik 'all in the head' in realiteit gaan brengen. De hele nacht had ik niet geslapen vanwege cluster hoofdpijn en heb het zes uur zien worden. Mijn hoofd raasde als een idioot met de vraag: ga ik lesgeven of neem ik rust? Lesgeven? Rust?
It's all in my head? Wat zal de rest wel niet denken als ik af bel? Wat mis ik allemaal wel niet als ik af bel? Hoe gesteld zijn ze wel niet op me als ik af bel?
Stop de tijd! It's all in the head: Wat wil ik? Wat wil Manon? Wat wil mijn lichaam?
Een woord: rust. Slapen en fit worden.
Ik heb gekozen wat ik wilde en me niet druk gemaakt over de mening van een ander. Eigenlijk alleen maar omdat ik de mening van de ander helemaal niet weet. Ik heb er niet over nagedacht.
En ik kan vertellen dat ik mijn keuze om thuis te blijven nog steeds dankbaar ben aan mezelf.
Al heb ik vandaag wel nagedacht over het feit dat ik alleen nog maar aan goede en leuke dingen kan denken. En niet naar de dingen die niet zijn gelukt, of niet gaan zoals ik had bedacht. Want er volgt altijd wel een oplossing of moment dat het wel weer oké wordt.
It's all in the head: vanaf nu alleen nog maar gedachtes die ik wil en die ik leuk vind!
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten