Dat ik in ben voor een uitdaging is niet onbekend. Het opgeven voor een hardloopevenement ook niet. Maar het doel dat ik nu wilde behalen, maakte me toch zenuwachtiger dan ik had verwacht.
Ik heb gisteren voor het eerst 10 km. hardgelopen tijdens de Cityrun in Amersfoort.
Samen met mijn broertje heb ik me opgegeven om de 10 km te rennen.
Vorig jaar zomer startte ik met het oefenen van 5 km. en bezegelde deze training met een hardloopevenement waarbij ik 5 km. rende binnen dertig minuten.
Ik vond het geweldig en wilde door met trainen voor 10 km. Ik moet bekennen dat ik daar zo'n twee maanden mee bezig ben geweest, maar door een blessure aan mijn achillespees en knie moest ik hiermee stoppen.
En nu kwam de Cityrun in Amersfoort in beeld. Met hardlopen was ik inmiddels wel weer begonnen. En verder dan 5 km. kon ik wel rennen.
Het inschrijven was gelukt, het trainen volop bezig en mijn doel had ik bepaald: 10 km. binnen een uur. 10 km. binnen 60 minuten. 10 km. op eigen trainen door drie keer per week te rennen.
Ik heb gestuiterd, druk gedaan, nachten wakker gelegen en gisteren alles uit mezelf gehaald dat ik in me had.
En: Het is me gelukt!
Ik ben van start gegaan met mijn broertje en mijn liefde aan de zijlijn. De mensen langs de kant waren inspirerend en mijn vriendinnetje stond al bij de eerste 3 km. Wat een geluk, wat een motivatie!
Ik ging goed, het weer zat mee en ik was topfit. Op een lastiger stuk, stond mijn tante me aan te moedigen, gevolgd door de ouders van mijn geliefde op de 5 km. Het punt waar ik wilde versnellen.
Mijn horloge gaf dertig minuten aan. 5 km. in 30 minuten, ik raakte lichtelijk in paniek.
Op 7,5 kilometer stonden mijn vader en mijn zus. De zon volop het gezicht, geen wind en de sinaasappels van de kinderen langs de kant zorgden ervoor dat ik mijn doel begon te verliezen.
Acht kilometer, ik was op de (terug)weg naar de finish. De finish waar mijn broertje al binnen zou zijn en mijn geliefde stond te wachten. Ik rende door het centrum, mensen moedigden me aan en bij 9 km. had ik nog tien minuten om binnen te komen en mijn doel te behalen.
Mijn geliefde stond op 9,5 km langs de zijlijn, ik kon niet meer. Nog één bochtje en ik zou het halen.
"Nog 2 minuten en u bent onder de 60 minuten binnen, haal die laatste lopers binnen mensen."
Mijn longinhoud stond op springen. Ik rende het tunneltje onder door, keek op mijn horloge, zag de finish en ben juichend over de streep gerend. Met een finishsprong ben ik geland! Gefinisht: 57.38 min!
Daar stonden mijn broertje met een fantastische finishtijd, mijn vriendinnetje met een roos en mijn geliefde met een zoen.
Yes! Mission completed. Doel behaald!
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten