Juf-in-wording.

Zoals men weet doe ik de pabo, de opleiding om leerkracht in het basisonderwijs te worden.

Normaal loop ik twee dagen in de week stage, maar deze week voor de Kerstvakantie is een hele week. Hysterisch druk met afronden van werk, taken er omheen en het hoofddoel: lesgeven.

Ik werk samen met mijn mentor, de hoofdleerkracht van groep 7/8, en wissel daarmee lesgeven en taken af.

En ja, een combigroep runnen is nog niet iets dat een juf-in-wording vanuit de pabo mee krijgt.

Ja, voorbereiden, afstemmen, lesgeven en nawerk verrichten staat allemaal keurig geschreven. Maar hoe je een combigroep moet combineren wordt niet standaard aangeboden.

Ik oefen me het laatste half jaar wekelijks in het zweet om beide groepen aan het werk te krijgen en de nodige begeleiding te bieden. Men raadt het al: dat gaat met vallen en opstaan.

Daarbij zijn leerlingen in groep 7/8 puber-proof, dus daar moet rekening mee worden gehouden.

Plannen! Het magische woord dat in het onderwijs centraal staat.

Als ik onvoorbereid mijn groep moet draaien? Dan kan ik er een klap op geven dat ik een burnout heb aan het eind van de dag. Vooral in een combigroep draait alles om timen.

Als groep 7 instructie krijgt, moet ik groep 8 aan het werk zijn en geen aandacht nodig hebben van mij.

Ik kan ze niet tegelijkertijd uitleggen, want beide groepen hebben andere niveaus en onderwerpen.

Okee, zaakvakken wil ik nog wel eens combineren. Mijn sterkste kant van juf-in-wording is het geven van geschiedenis, aardrijkskunde of natuur. Ik zet de klas op z'n kop en combineer beide groepen in één klassikale les. Dit veroorzaakt vaak het kippenhok gehalte, maar dat neem ik voor lief.

Handvaardigheid of tekenen valt niet op mijn dagen, maar ook dan is een combigroep prima te hendelen.

Nu ik er een hele week ben ervaar ik wel de druk van het werk. Vakken en werk moet worden afgerond zo vlak voor Kerst. Het lokaal wordt nog even extra opgeruimd en ik mag het Kerstdiner ook niet vergeten.

Als juf-in-wording probeer ik van dat soort momenten te genieten en mijn leerlingen, ouders en teamleden beter te leren kennen. Het opruimen van de kerstspullen, het weghalen van versieringen aan de muur en het klaslokaal schoonmaken neem ik voor lief en met grote leerlingen is dat zo gepiept.

Ik zeg oprecht dat ik lessen voorbereiden, een combigroep onder de knie krijgen en alle naverwerking er omheen met alle liefde omarm. Het gaat met vallen en opstaan en onzekere momenten.

Maar: ik ben over anderhalf jaar geen juf-in-wording meer, maar: JUF!

Manon