Droombaan gezocht #4 Het verbeterplan

Het hoge woord is eruit: Ik word van de groep gehaald en ben het geloof in mijn eigen competentie verloren. Lees hier waardoor dat komt. Na een half schooljaar hard werken, had ik niet voor ogen gezien dat het nóg zwaarder zou worden en ik na de beslissing van het hoge bestuur een verbeterplan krijg. Yes, een verbeterplan.



Ik word niet weggestuurd, maar de directie komt met een 'oplossing'. Ik word leerkracht van twee groepen en werk naast twee collega's die meer ervaring hebben. Drie dagen in groep 6 en twee dagen in groep 5. Emotie neemt de overhand, ik weet niet of ik dit dan wel kan, maar stem er mee in. Ik wil niet weg, maar heb ook geen vertrouwen in het feit dat ik naast twee collega's ga werken terwijl ik zojuist heb gefaald met een eigen groep.

"We moeten het hebben over je verbeterplan. Verbeterplan?"

De druk ligt hoog en ik start na de kerstvakantie met mijn nieuwe taak. Naast het afronden van de eerste cito's, het schrijven van de rapporten en het samenwerken naast twee collega's slopen me. Privé heb ik in één week tijd drie zware tegenslagen te verwerken en ik heb het gevoel dat ik elk moment met een burn-out tegen de vlakte kan vallen. Ik word bij mijn directeur geroepen: "We moeten het hebben over je verbeterplan" - Eh verbeterplan? Zit ik weer te brullen in het kamertje dat het allemaal veel is.

"Ik weet dat ik niet snel opgeef, maar ik kan ook naïef zijn" 

Eerlijk toegegeven, hebben we samen een haalbaar verbeterplan met drie doelen opgesteld. Ik wil er niet teveel stress over hebben. We plannen lesbezoeken en stellen een plan tot de tussenevaluatie op. Het lijkt weer op pabo-praktijken waarbij alles SMART geformuleerd wordt en ik word onderworpen aan kennis en vaardigheden. Het plan moet me een houvast geven om in twee groepen mezelf te verbeteren. Het motiveert me persoonlijk en ik geef niet snel op, maar ik denk dat ik naïef ben als het gaat om werkdruk en dat ik mezelf niet wil laten kennen. Dit is zwaar en hard werken.

"Plannen, lesgeven, lesbezoek, reflectieverslag, vakantie, griep, het passeert allemaal"

Het is inmiddels eind februari en de voorjaarsvakantie breekt aan. Ik plan voor beide groepen mijn lessen, bereid deze op papier voor, krijg lesbezoeken waar ik ook echt heel zenuwachtig voor ben, overleg met collega's, organiseer met m'n duo een ouderavond voor de ouders van groep 5 waarom alles is veranderd, notuleer de MR vergaderingen gewoon en krijg als eerste evaluatie dat het nog niet voldoende is. De hele vakantie schrijf ik een reflectieverslag met de overtuiging hoe ik nog beter mijn best zal doen, het echt wel kan en hoe nu verder? Ik moet het bekopen met een week griep en ben helemaal onder zeil.

"Het wordt een verslag van 4 kantjes"

Met behulp van mijn vader, zus, vriendin en duo kom ik tot een verslag van 4 kantjes. Ik heb nog steeds de pabo-skills en verantwoord al mijn handelingen om zowel mezelf als de directie te overtuigen. Gek genoeg verlies ik nog steeds niet mijn doorzetten en het vertrouwen dat ik het allemaal niet zou kunnen. Achteraf gezien heeft het echt wel de nodige tranen gekost en scheelt het me niet aan reflectievermogen. De laatste maanden van het schooljaar werk ik door en heb in de allerlaatste week mijn eindbeoordeling. Bloednerveus, glimlach op mijn gezicht, ik ga deze rekenles rocken. Ik haal een voldoende!

Ik weet dan nog niet dat het behouden van een baan dan pas gaat beginnen als ik de keuze maak me verder te willen ontwikkelen binnen de stichting op een andere school. Door mijn verbeterplan krijg ik geen ruimte om op andere vacatures te solliciteren. En nu?

Manon