Met het onderwerp 'Droombaan gezocht' probeer ik te vertellen hoe ik als startend leerkracht opzoek ben naar een nieuwe baan in het basisonderwijs. Na feedback van lezers lijkt het erop dat ik deze baan al heb gevonden. Nee. Ik dácht dat ik deze baan had, maar zit op dit moment zonder school, zonder groep en dus zonder werk. Lees hier terug hoe mijn carrière als startend leerkracht begon. Lees verder hoe ik vorig schooljaar begon met een eigen groep.
Ik krijg mijn eigen groep 5. Mijn eigen groep 5 na de zomervakantie. Bloedstollend spannend, want het wordt een grote groep uit twee groepen 4. 30 leerlingen, 1 juf. Ik vind het spannend, want een groep opbouwen na een vakantie heb ik nog nooit gedaan. Mijn lokaal wordt een aantal keer veranderd van ruimte, maar er staan dertig tafels en stoelen opgestapeld waar ik mee aan de slag kan.
"Ik krijg begeleiding met tips en tricks, verder wordt het mijn eigen verantwoordelijkheid"Logisch, want hier heb ik een aantal jaar voor gestudeerd. Elke net afgestudeerde juf doet niets liever dan een eigen groep krijgen. Ik kijk af bij collega's hoe zij het aanpakken. Een groepsindeling, welkomstkaartjes, een dagplanning, de eerste lessen voorbereiden. Ik werk me de laatste vakantieweek een slag in de rondte om het allemaal op orde te krijgen. Ik merk meteen dat het veel werk is om dertig leerlingen een plekje te geven en vanaf maandag welkom te heten.
De eerste weken zijn zwaar, maar toch ontzettend leuk. Het is een flinke groep, de leerlingen moeten aan elkaar wennen. Ik probeer mijn onderwijs af te stemmen op sterke leerlingen, leerlingen die lekker meekomen en zwakke leerlingen gaan alleen met rekenen de klas uit voor extra ondersteuning. Mijn eerste lesbeoordeling - en filmopnames om mezelf terug te zien - zijn lovend.
"De eerste scheurtjes beginnen na de herfstvakantie"Voor de herfstvakantie lukt het me niet om de groep als één nieuwe groep vijf met elkaar te socialiseren. Elke dag probeer ik consequent en met structuur de groep te leiden. We beleven leuke momenten en mijn leerlingen halen prima cijfers. Na de herfstvakantie beginnen de eerste scheurtjes.
Leerlingen nemen onderlinge conflicten uit de buurt mee de klas in. Ik krijg uit alle hoeken advies hoe ik met dit gedrag om moet gaan. Ik probeer het toe te passen en houd de moed erin dat de sfeer zal omslaan. Ik zie zelf niet in dat ik eigenlijk al op mijn tenen loop. Mijn lessen gaan door, ik corrigeer, ik complimenteer, maar merk aan mijn stem dat ik uitgeput ben. Ik kan niet meer inschatten of ik het nu nog goed doe of niet?
"Het woord is eruit: Er gaat wat veranderen"In mijn plan laat ik blijken dat ik hulp nodig heb. Dertig kinderen onder mijn hoede is lastiger dan ik dacht. Hoe kan ik na een jaar invallen - met succes - nu ineens terug bij af zijn? Heb ik hiervoor acht jaar gestudeerd? Heb ik mezelf niet goed voorbereid? Laat ik me teveel leiden door andermans advies? Of kan ik het gewoonweg echt niet?
Vlak voor de kerstvakantie is het hoge woord eruit: Er gaat wat veranderen. Uit bescherming voor mijzelf, mijn gezondheid en natuurlijk voor de leerlingen word ik van de groep gehaald. Ik hoef niet weg, maar ik ben niet meer de enige juf voor groep 5.
Manon
Soms is een stap terug nemen niet zo verkeerd, heb ik zelf tijdens mijn opleiding gedaan waardoor ik later klaar ben. Het net starten van een eigen groep is volgens mij heel lastig en geen vergelijking met alleen invallen. Wel fijn dat je niet weg hoeft, maar (als ik het goed begrijp) samen met iemand verder gaat, of hulp krijgt. Daar leer je weer van voor je droombaan, die je hopelijk binnenkort hebt!
BeantwoordenVerwijderenHet leerkrachtenvak lijkt mij ook heel lastig! Mijn zus is zelf juf van een kleuterklas, en echt respect voor die mensen. Veel mensen zeggen 'Chill, 6 weken vakantie!' maar door haar heb ik ingezien dat ze eigenlijk helemaal geen 6 weken hebben, maar 4 met geluk! Neem een stapje terug, maar laat je niet tegenhouden door andere!
BeantwoordenVerwijderen