Persoonlijk #9 Alleen op stap

Gisteren ben ik voor het eerst in mijn leven alleen naar een feest in de stad gegaan. Ik had geen gegadigden om me te vergezellen en ben halverwege de avond op de fiets gestapt om zelf te gaan. Ook al voelde het een beetje onwennig, ik heb me zeer vermaakt daar alleen tussen alle mensen.

Het klinkt nogal sneu dat er niemand in de buurt was om mee te gaan. Vrijwel iedereen had al iets te doen en het feest op het plein was hierdoor minder interessant. Ik had de behoefte om erop uit te gaan op de vrijdagavond. Er zouden een aantal artiesten optreden die voor gezelligheid moesten zorgen en ik had gewoonweg zin om een paar uurtjes te dansen.

"Ik fiets in mijn eentje naar het plein, langs allerlei groepjes jongeren die uitbundig zingen op de fiets"

Het voelt toch wat onwennig met het idee dat ik in m'n eentje op de fiets, alleen naar een feestje op het plein ga. Maar ik fiets door, parkeer vlakbij het podium en loop langs de dranghekken het terrein op. "Veel plezier" zegt de vrouw bij de dranghekken, "Het is een gezellige boel daar". Ik zwaai naar haar en meng me in de hossende mensen die meezingen op liedjes van 100% NL.

Mensen kijken naar me en ik krijg het gevoel alsof ze door hebben dat ik alleen hier naartoe ben gekomen. Zie ik eruit alsof ik wacht op vrienden die ik nog moet zoeken tussen al het feestgeruis? Nee, ik ben hier toch echt alleen en dans wat mee met de muziek.

"Ik loop over het plein en voel me helemaal niet alleen op dat moment"

Ik bestel een wijntje en de grote artiest van de avond komt het podium op. Het is gezellig, ook al praat ik met niemand. Pas aan het eind van het feest - als ik even in een strandtent moet plassen - praat ik met een vrijwilliger die mensen langs de dranghekken begeleid. Of ik het naar m'n zin heb gehad en waar de rest is gebleven? "Er is geen rest" zeg ik, "Ik ben hier alleen naartoe gekomen". Hij oordeelt niet. "Welke kant moet je op, dan fiets ik een stuk met je mee." Bij de afslag van mijn straat steekt hij z'n hand op. "Veilig thuis, kom je morgen weer alleen?" Ik bedank hem voor het meefietsen en steek ook mijn hand op. "Nu ken ik jou, dus kom ik niet meer helemaal alleen". Ik heb alleen wel een nieuwe vriend erbij dan thuis op de bank te blijven.

Manon