Droombaan gezocht #1 Het begin

Ken je de vriendenboekjes van vroeger? Daarin liet ik mijn moeder altijd al opschrijven wat ik later wilde worden: schooljuf. Geen idee nog wat voor schooljuf, maar het was een beroep dat ik altijd bleef herhalen om na de middelbare school voor te gaan studeren. Na 8 jaar studeren, stage lopen en 2 jaar werkervaring zit ik zonder baan. De weg vinden naar mijn ideale droombaan is niet makkelijk. Een nieuw onderwerp op mijn blog waarin ik je mee ga nemen.

Ik heb er al eens een blog over geschreven: de weg van studeren om uiteindelijk met mijn middelmatige studieprestaties af te studeren op het HBO. Dat is niet voor iedereen weggelegd.

En net zoals elke student - en in mijn geval: elke pabo student - kan niet wachten om zelf voor de klas te staan en fulltime aan het werk te gaan.

De praktijk wijst uit dat ik op twaalf scholen stage-ervaring heb opgedaan, maar er was geen enkele school die na zoveel jaar plek voor me had. Dat wordt me wel beloofd op elke school die ik uitzwaai. 

"Wie weet zien we je over een paar jaar als collega! Natuurlijk!"

 Ik ben nog niet officieel afgestudeerd, maar kan met mijn MBO-diploma al wel vast met invalwerk beginnen. Toch wel een fijne gedachte dat ik daarmee praktijkervaring kan opdoen en zelf mijn werkdagen kan inplannen. Binnen één dag heb ik vier aanvragen en zie de beste vacature van mijn leven op het net staan. Het zweet breekt me uit om de betreffende school een brief te sturen.

De oproep is urgent. Het is maandagmiddag en ik schrijf de directeur mijn motivatiebrief en stuur mijn CV - vol stage-ervaringen, ook op zijn school - mee. Binnen twee minuten een mail terug: Morgen een gesprek, we zien je graag! 

"Ik ben in mijn leven nog nooit zo zenuwachtig geweest, deze invalklus móét ik hebben"

Dit is de school waar ik voor de rest van mijn leven wil werken en dit is mijn kans. In mijn eerste pabo jaar had deze school mijn onderwijshart veroverend en ik zou na 5 jaar op deze school mijn entree maken. Mooier kon ik het niet treffen. Het gesprek verloopt prima waarbij ik eerlijk aangeef dat ik nog niet volledig ben afgestudeerd. Mijn eerste sollicitatiegesprek ooit gaf me een goed gevoel.

Een paar uur later werd ik gebeld: "Je bent het helaas niet geworden, we hebben een andere kandidaat met net wat meer ervaring, wel heel erg bedankt voor je openheid. Mogen we je wel vragen als invaller als dit nodig is?". Ik was opgelucht en teleurgesteld tegelijk, het is me niet gegund.

"Opnieuw ging mijn telefoon: Wil je het toch komen proberen?"

Ongeloof, mijn maag keerde zich om, moet ik nu huilen, lachen? Ik zeg 'ja' en zal me de volgende ochtend in de betreffende klas melden en de uitdaging aan gaan. Ik heb mijn eerste invalklus binnen wat in mijn ogen de start van mijn droombaan is. Het begin van keihard werken, leren en keuzes maken. In de volgende 'Droombaan gezocht' neem ik je mee in deze rollercoaster van startend leerkracht zijn, volhouden en opnieuw moeten zoeken naar een baan. Want dit gaat niet in één dag.

Manon