Grootouders, opa, oma, pake, beppe, moeke. Als je nog een opa of oma hebt, of misschien wel beide dan zul je deze benamingen geregeld gebruiken. Mijn opa en oma zijn nog samen en wonen in een klein huisje hier om de hoek. Ik ben het oudste kleinkind van zes voortgekomen uit drie kinderen. Een hechte familie die elkaar geregeld zien. Nu opa en oma in gezondheid beide achteruit gaan, blijkt maar weer hoe goed en snel alles onderling wordt geregeld en opa en oma aan aandacht geen gebrek hebben van kinderen en kleinkinderen. Al snap ik dat het voor beide een fase in hun leven is dat ze niet alles meer zelf kunnen en de nodige gezondheidsproblemen de kop opdoen. Toch komen we iedere vrijdag nog bij elkaar om een biertje of een sapje te drinken en het weekend in te luiden. Ik weet niet beter of we doen dat al voor mijn geboorte. Elke vrijdagmiddag is er toch de behoefte om door te werken en rond een uur of vier naar ze toe te gaan om ze te zien en bij te kletsen met m'n ouders, ooms, tantes, neef en nichtjes. Moet er wel bij zeggen dat we allemaal in de buurt wonen dus even aanwaaien bij opa en oma is ook helemaal zo gek nog niet. Al sinds ik twee jaar was, ging ik elke zaterdag ook naar opa en oma.
Samen met mijn tweelingzus bleef ik dan bij opa en oma eten en gingen we met oma naar de markt om een harinkje voor opa te halen. Tussen de middag aten we vaak eigengemaakte patat - van die dikke aardappelfrieten!! - met saté of oma's macaroni. Niet te vergeten: opa's pannenkoeken door het luik van de keuken naar de woonkamer. Als we naar de markt gingen, maakten we vaak een tussenstop om een milkshake bij de Mac Donalds te drinken en oma frutselde er altijd wel een speeltje van en HappyMeal uit een medewerkster. Op de terugweg haalden we verse koek en een harinkje en dronken we thuis koffie voor m'n vader ons weer kwam ophalen. M'n opa ging nooit mee, die keek sport en at 's avonds z'n haring met ui - van wie zou ik het hebben dat ik het ook zo lekker vind -. Opa las ons vroeger voor uit de Donald Duck en kon de gekste verhalen verzinnen als ie ons naar bed bracht voor het slapen gaan. De volgende ochtend zette hij beneden de videorecorder met een Disneyfilm aan zodat we boven in bed tv konden kijken. Met een ontbijtje op bed en een hapje hagelslag met de rode lepel! Elk kleinkind weet waar we het over hebben. Nu zijn ze 83 en 80 en verzorgen we ze andersom. Brengen we maaltijden omdat ze het zelf niet meer kunnen. Moet ik vertellen dat de Schoenenreus in de stad niet meer bestaat en de Hollandse Nieuwe best lekker smaken. Het geeft niet. Ze wonen om de hoek, we maken het gezellig en ik heb ze nog steeds.
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten