Ze kregen de keuze om in de buurt naar een bekende speeltuin te gaan met normale toestellen of naar de natuurspeeltuin een stukje verderop met toestellen en spullen uit de natuur. De groep hoefde niet lang te vergaderen want ze wilden graag naar de natuurspeeltuin.
Op woensdagochtend vertrek ik met twee collega's en negenentwintig vrolijke leerlingen richting de natuurspeeltuin. Bewapend met emmers en schepjes, oude kleren en tassen met pakjes drinken en wat te eten lopen we die kant uit. "Juf, bent u er zelf wel eens geweest?"
Nee, ik ben er nog nooit geweest, maar kan beloven dat het leuk wordt. En of: voor ik het weet ren in de heuvels op en af om mezelf te verstoppen achter de aangelegde waterpomp want ik heb maar tien tellen uitloop.
Te laat met uitrennen, ik ben erbij. Het zonnetje schijnt en na een poosje is het tijd om wat te drinken en een komkommertje te eten. We houden het immers natuurlijk. "Juf, kom je even boven kijken?" Ik doe een verwoede poging om mezelf tussen trappetjes en balken te wringen om boven te komen, maar ik ben te lang. "Sorry, maar de juf is te lang en straks zit ik nog vast!" Ze gieren het uit en maken een hut van lange boomstammen en een kleedje. "We voelen ons net zoals in de middeleeuwen". Mijn lessen geschiedenis werpen hun vruchten af. Straks willen ze nog tussen de bomen hun pispot legen, dus ik neem ze weer mee naar school. Daar krijgen ze nog een ijsje en zwaai ik ze uit als ze naar huis gaan. "Tot morgen kanjers, het was een fantastisch natuurlijke ochtend". "Tot morgen juf, wanneer gaan we weer?"
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten