Juf.... ja?

'Ja, nee, ik heb er zin in! Ben er klaar voor! Kom maar op met de schatjes! Alles staat klaar!' Even wat willekeurige uitspraken die ik zo'n 8 weken geleden in de rondte heb geroepen. Gezien mijn laatste blog leek het er even op dat ik mijn eerste 8 weken niet had overleefd, maar het leven als juf Manon bevalt me prima. Ik praat jullie bij.

De gouden weken

De eerste 8 weken zijn goud waard in mijn groep. Ik heb welgeteld 30 schatjes waar ik voor moet zorgen en alle 30 zijn ze uniek in mijn groep 5. Mijn lokaal staat bomvol tafels en stoelen en alle schriften keurig in de kast geplaatst. Alle 30 hebben ze het naar hun zin en dat laten ze elke dag blijken met geklets en hard werken. 'Ja, de juf heeft het wel erg druk met ons. 30 kinderen is wel veel, maar ze doet het knap.' Het is hard werken.

Vallen en opstaan

Letterlijk en figuurlijk is dit. Ik mag dan pas net klaar zijn met de pabo en de nodige (stage)ervaring hebben, maar als je het nu allemaal alleen mag doen, is dat elke dag (bij)leren. 'Juf, ik snap het niehiet! - Juf, hij zit steeds met zijn voeten onder mijn tafel!' - Juf, kun je een potje komen dammen op de gang?' Ja jongens, ik kan veel, maar niet alles tegelijk. Terwijl de ene leerling door de klas hobbelt omdat ie even druk moet doen, ren ik aan de andere kant met hulpmateriaal rond om leerlingen te voorzien van werk. Geen dag is hetzelfde.

Het zijn wel allemaal schatjes

'Wil je ze nou nooit eens achter het behang plakken?' werd er laatst aan me gevraagd. Het antwoord is simpel: Nee. De school waarop ik werk staat in een achterstandswijk en er zitten allerlei culturen in 1 schoolgebouw. Dat elke dag iets nieuws met zich meebrengt, is alleen maar een beleving waar ik bij mag zijn. Soms hebben ze alleen maar een aai over hun bol nodig en pas daarna komen ze toe aan leren. Als ze met 30 paar oortjes een uur naar mijn geschiedenisverhalen zitten te luisteren op donderdagmiddag, dan is dat een fantastisch gevoel. Op vrijdagmiddag naar huis fietsen en aan de overkant van de straat wordt er naar me geroepen: 'Juf, bedankt voor de leuke week' en hij stak z'n hand op en zwaaide uitbundig. 

Kom maar op met de volgende weken

Je leest het goed: Kom maar op! De tijd van de feestdagen komen eraan. Ja, ze worden nog drukker. Ja, ik mag ze vertellen dat we de Sint moeten gaan helpen met lootjes. Ja, we gaan smullen van een multicultureel kerstdiner straks in december. En ik ben daar helemaal klaar voor met ze. We gaan het bos in, brood beschimmelen, pepernoten bakken en bingo-en. 'Juf, wat bent u toch lief, ook al ben je soms een beetje boos. Mag ik je even knuffelen?' Natuurlijk mag dat.

Manon