Zou ik mijn schoolcarrière over willen doen?

Het is zomervakantie. Zelfs nu ik klaar ben met school, heb ik als juf zo nu en dan een week tot 5 weken vakantie. Nu de vakantie is begonnen en het schooljaar ten einde is, bedacht ik me hoe ik mijn eigen schoolcarrière ben doorlopen en of ik dat anders of over zou willen doen?

Ik begin niet met mijn schoolcarrière op de crèche. Ik kan me er niet veel van herinneren, alleen dat ik tijdens het afscheid een matrozenjurkje aan had zonder hemd eronder. Ik heb me de hele ochtend raar gevoeld en cakejes uitgedeeld. Deze sla ik dus even over.

De basisschool

Huilend zwaaide ik mijn moeder uit op de eerste schooldag. Ik had dan wel mijn tweelingzus bij me, maar dat maakte me allemaal niks uit. Het leren spelen en werken was wel een fijne tijd. Dat ik het later moeilijk zou vinden, had ik aan het begin nog niet overzien natuurlijk. Pas vanaf groep 5 begon ik vooral bepaalde rekenonderdelen vervelend te vinden en ging ik vaak even naar de wc om de les te ontvluchten. Dat, terwijl ik de tafels zonder de bestuderen kon (en nog steeds kan!) opdreunen. Het leren op de basisschool vond ik lastig en met topografie leerde ik puur nummertjes. Dat ik een lage citoscore haalde, vond ik erg teleurstellend. Toch ging ik op advies van mijn juf naar de mavo.

Vmbo op de middelbare

Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Door mijn faalangst haalde ik een te lage score, maar ik ging toch naar de mavo, dit werd later vmbo-t. Al vanaf het eerste jaar moest ik alle zeilen bijzetten om voldoendes te halen. Alleen voor Nederlands en godsdienst haalde ik zo nu en dan een 9. Elk jaar ging ik met de hakken over de sloot over en dat kostte me uiteindelijk de kop in mijn examenjaar. Was ik stiekem hoopvol dat ik het nét zou halen, werden het 4 vijven en kreeg ik het telefoontje dat ik het niet had gehaald. Ja, ik heb erom gehuild. Ja, ik heb me verschrikkelijk gevoeld om het hele jaar over te doen. En ja, ik ben achteraf trots dat ik mijn vmbo diploma heb gehaald.

Studeren op het mbo

Eindelijk studeren! Nou, dat eindelijk gevoel was er niet, want ik wist weer eens niet wat ik nu echt wilde worden. Zwemjuf, schooljuf, gymdocent, kapster. Man, al die fases van een beroep kiezen en op mijn zestiende moest ik een keuze maken. Ik ging naar de opleiding tot onderwijs assistente om in 3 jaar mijn diploma te behalen. Het koste met een semester om mijn draai te vinden, maar de voldoendes voor mijn werk kwamen binnen. Ik kreeg er lol in en leerde over 1 vak heel veel bij. Ik ging plezier krijgen in het omgaan met kinderen en het maken van lessen. Ik hoefde nog niet veel te studeren in boeken, maar vooral de praktische- en verslagen ervaring heeft ertoe geleid dat ik toch door wilde naar een vervolgopleiding.

De laatste halte is het hbo

'Het hbo is moeilijk, veel, hard werken, meer verdienen'. Alle clichés zijn waar voor mij. Ik ging de pabo studeren in Utrecht. Al vanaf het begin merkte ik dat het pittig was. Het vele studeren, de eigen verantwoording, ik kon mijn hoofd niet boven water houden op studiegebied. De praktijk daarentegen was een eitje, daar lag het niet aan. Mijn eerste jaar hbo werd een flop door de rekentoets die ik niet haalde. Geen vluchtgedrag meer voor rekenen, ik oefende me soms vijf dagen per week suf. Na die zomer raapte ik mezelf bij elkaar en begon nog 1 keer opnieuw. Een andere pabo, een nieuwe kans. Na 2 pogingen slaagde ik erin die verdomde toets te halen en haalde ik zelfs mijn P in 1 jaar. Of het makkelijk ging? Nee! Alle toetsen die ik moest halen, haalde ik niet in 1 keer, maar soms pas na 4 keer. Daarnaast verliep de praktijk op rolletjes dat frustreerde me enorm. Het hbo ronde ik na 5,5 jaar af met een prima cijfer en een bekroond diploma. Hard werken hoorde inmiddels bij me.

Zou ik het over willen doen?

Nee! Ik zal niet ontkennen dat je veel kansen kan laten slagen door er hard voor te werken. Op het vmbo had ik misschien een tandje bij kunnen zetten en wat meer huiswerk kunnen maken, maar of het daadwerkelijk meer opgeleverd had? Ik zou nooit een 10 halen voor wat dan ook. Het mbo en de pabo waren makkelijker te volgen omdat het om 1 onderwerp ging en ik me kon focussen. Mijn kennis draait nu om opvoeding en onderwijs. En dit hoeft niet in het Frans of in het kwadraat. Nu ik een jaar klaar ben met studeren en er een jaar van werken op heb zitten, kan ik beter terugkijken of mijn schoolcarrière. Het was zwaar, maar heeft me wel tot een geweldige baan en nieuwe uitdaging geleid. Dus soms is het beter om te vallen en weer op te staan om daarna het beste uit jezelf te halen en kansen aan te grijpen die het beste bij je passen. 

Manon