'Ik heb geen geld'.

'Ik heb geen geld'. Oh shit! Vanmorgen was dit mijn eerste gedachte nadat ik mijn bank-app had bekeken. Ik heb in mijn leven nog nooit geld te kort gehad. Maar vandaag is mijn saldo voor het eerst minder dan één hele euro. Ik maakte de keuze om te stoppen met mijn werk en een echte baan te gaan zoeken (en vinden). Na een maand werkloos te zijn, gaat het een vaste uitspraak worden: 'Ik heb geen geld'.

Ik heb mijn baan zelf opgezegd.

Na een aantal dagen werken, had ik eigenlijk al snel de beslissing gemaakt. Ik was niet gelukkig achter de toonbank om broodjes te verkopen. Ik ging ruzie maken met klanten want ik vond ze vervelend. Ik werkte alleen maar om het geld van mijn reis terug te verdienen. Ik werkte alleen om zekerheid qua geld te hebben zodat ik op mezelf kan wonen. Maar diep van binnen vond ik het verschrikkelijk en had ik besloten te stoppen. Ja, met het risico een tijdje werkloos te zijn.

Ik wil een grote mensen baan.

Ik moet toegeven dat ik mijn bijbaan (na negen jaar trouwe dienst) heb opgezegd omdat ik er vanuit ging dat ik afgestudeerd zou zijn. Het afgelopen half jaar heb ik knoert hard gewerkt om mijn diploma te halen, maar het heeft zo moeten lopen dat ik wat langer de tijd nodig heb. Het zicht op een grote mensen baan in het onderwijs is er nog wel, maar komt dus even wat later dan gepland. Dat neemt niet weg dat ik met mijn MBO diploma geen job kan vervullen want die heb ik nog altijd achter de hand. Aan ervaring heb ik ook geen gebrek, dus een grote mensen baan moet heus wel lukken. De vraag blijft wanneer ik die geweldige baan vind en krijg.

Geen werk = geen geld.

Ik was me er zeer van bewust dat ik geen enkele vorm van inkomsten zou hebben als ik mijn baan op zou zeggen. Mijn studie zou officieel stoppen, dus ook mijn studiefinanciering. En mijn geliefde OV kaart trouwens ook, maar dat ter zijde. Nu heb ik nog aardig wat uurtjes gedraaid voor mijn laatste werkdag dus ik heb nog tweemaal loon in de pocket. Daarna houdt het toch echt voor me op! 'Ik heb geen geld' komt steeds dichter bij.

Zo erg is het nog niet met me gesteld.

Omdat ik al tien jaar hard voor mijn geld heb gewerkt, heb ik een aardige buffer weten op te bouwen. Mijn buffer was bedoeld om er ooit een huis en een auto van te kopen. Maar okee, die buffer is gehalveerd door mijn reis en in die tijd had ik ook geen inkomen om alles extra te kunnen bekostigen. Ik weet dus hoe het is om op je buffer te leven. Toch is het iedere keer pijnlijk als er een beetje geld van mijn buffer af wordt gehaald omdat ik daar leuke dingen van wil doen of rekeningen moet betalen. Ik moet realistisch blijven dat ik op mijn buffer leef en bewust met mijn geld om moet gaan. Ik leer uit mijn omgeving dat mijn buffer juist fijn is om nu niet aan de grond te zitten. Ik heb er hard voor gewerkt, dus ik mag het ook uitgeven voor nu.

Positief blijven en niet: 'Ik heb geen geld'.

Ik beken dat ik het best lastig vind om werkloos te zijn. Ik werk al tien jaar voor mijn geld om daar leuke dingen van te betalen. En nu heb ik ineens zeven dagen per week vrij. Elke dag uitslapen, doen wat ik wil doen en niemand die daar commentaar op hoeft te geven. Helaas zit ik niet zo in elkaar. Een negatieve spiraal van een nutteloos gevoel. Ik ben aan het solliciteren én aan het afstuderen. Daar haal ik mijn positiviteit uit. Ik neem simpele maatregelen om mijn uitgaven te beperken. Zo heb ik de Postcodeloterij opgezegd en wil ik het abonnement op mijn telefoon lager inzetten. Het zijn kleine bedragen die voor nu een fortuin voor me zijn. Ik ben van mening dat ik mezelf niet helemaal moet beperken in het uitgeven van geld. Uitstapjes blijf ik doen, maar wel in het achterhoofd of het kan met mijn buffer. Het zoeken naar werk gaat door en er komt heus wel een geschikte baan langs waar ik voor wil gaan. Tot die tijd probeer ik mijn innerlijke rust terug te vinden door echt niets te doen. Ik probeer echt tijd voor mezelf te nemen want daar heb ik nu de tijd voor! 

'Ik heb geen geld' is wellicht een overdreven titel voor het onderwerp van deze blog. Zie het als een bewustwording voor alle net afgestudeerde en werkloze (ex)studenten. Het komt allemaal wel goed met je.

Manon