Curaçao baby! #10 Over de helft

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat ik bezoek kreeg op de helft van mijn verblijf. Nu merk ik pas echt dat mijn avontuur over de helft is. Met nog maar vier weken stage voor de boeg en zes weken vakantie vieren, is het einde in zicht. En dat is geen leuke gedachte.

Afgelopen week had ik opnieuw bezoek uit Nederland. Mijn coach en docent van de Marnix is op het eiland om alle pabo studenten te bezoeken op stage. Zondag hadden we een meeting in Punda en hebben we een uurtje bijgekletst. Maandag kwam hij op stage om kennis te maken met de school en een les bij te wonen. Na mijn les kreeg ik mijn zelfgeschreven brief. In september vorig jaar heb ik op een tweedaagse in Schoorl een brief aan mezelf geschreven waarin ik mezelf af heb gevraagd of ik deze reis wel ging volhouden. Achteraf vind ik mezelf maar een jankerd, want het is hartstikke gaaf tot nu toe. De brief hangt als herinnering aan de muur en het is leuk om erop terug te kunnen kijken.

Deze week is de vierde laatste week op stage. Mijn mentor is tevreden en ik geef deze laatste weken veel les in mijn groep zeven. Ook val ik nog geregeld in, in andere groepen. Het geven van lessen blijft toch iedere keer weer een andere ervaring. De leerlingen nemen alles zo letterlijk. Een taalles met als thema de Bevrijdingsdag op 5 mei heeft voor mijn leerlingen geen enkele betekenis. Ze hebben geen idee wat de Tweede Wereldoorlog inhield. Terwijl leerlingen in Nederland niets liever horen dan verhalen over die tijd. Het nadeel is ook dat ik geen digitaal schoolbord heb of materiaal om te laten zien. Ik heb ze verhalen verteld over de Jodenvervolging en wat de oorlog inhield voor Nederland. Ze hebben me een uur lang aan zitten gapen en honderd vragen gesteld. Deze week ben ik hun kennis gaan uitbreiden over de wereld. Ze gaan de topografische kaart van Europa voor me maken. Het is een kleine stap die vooruitgang moet gaan boeken om de leerlingen meer kennis van de wereld mee te gaan geven.

Naast het stage lopen, is het elke dag volop genieten. De zon schijnt iedere dag en brengt de temperaturen tot boven de 30 graden. Zo nu en dan pik ik een zonnetje mee naast het harde werken voor mijn afstuderen. Afgelopen weekend is officieel de lente begonnen en daardoor werd er voor het eerst een Springbreak feest georganiseerd op het eiland. Met mijn huisgenoten zijn we erheen gegaan en hebben gefeest op het strand tot 's avonds laat. Een super leuke ervaring en er komen nog drie van dit soort feestjes. Ook de maandafsluiter fullmoon komt er deze week aan en ik dans wekelijks in mijn nieuwe jurkje bij de liveband op Cabana. Feestjes en uitstapjes genoeg en ik vind het nog steeds gezellig om dat met huisgenoten te doen. Dat word nog afkicken voor me in Nederland. Al kan ik tegen die tijd het terras weer opduiken en de feestjes in Amersfoort afgaan.

Dit was even een korte update van mijn leven op Curaçao. Ik mag dan nog wel ruim een maand hebben voor mijn liefde komt. Maar het idee dat het einde in zicht is, wil ik zoveel mogelijk weg wuiven. Sorry familie, vriendjes en Loelie: ik wil voorlopig nog niet naar huis. - maar ik mis jullie wel hoor... en vooral de sushi - hihi.

Ayó.

Manon