Persoonlijk #2

Het afstuderen gaat nog steeds door.

Ik kan er niet omheen, het afstuderen gaat gewoon door. Ik ben nu vier maanden aan het afstuderen op mijn stageschool en voor mijn minor en het heeft me heel wat energie gekost. Al kan ik wel opgelucht ademhalen, want het grootste gedeelte zit erop. Ik hoef nog maar een paar documenten af te ronden en mijn onderzoek te presenteren. Ik heb ongelooflijk hard gewerkt om alles op tijd af te krijgen en dat gaat me nog lukken ook. Voor de kerstvakantie zit ik in ieder geval lekker op mijn luie billetjes. 

Groep 6/7.

Na de herfstvakantie ben ik begonnen met het lesgeven in de combinatiegroep 6/7. Een fijne combinatiegroep met 29 leerlingen. Het vraagt iedere maandag en dinsdag mijn volledige energie, maar wat heb ik elke week een plezier in alle 29 leerlingen. Ze maken me aan het lachen, huilen en laten me vooral JUF voelen. Ik heb nog drie weken resterend met deze fantastische groep en ik ga alles uit ze halen wat erin zit. Tijdens een functioneringsgesprek met de directeur was hij zeer positief en vond mijn ambities zeer toereikend als startende leerkracht. Het is fijn om te horen dat ik het goed heb gedaan de afgelopen tijd. Nog even drie weken bikkelen en het zit erop.

Snorvember.

In het kader van de bekende #movember, hebben mijn zus en ik een vrouwelijke variant bedacht: #snorvember. We laten natuurlijk niet echt onze snor staan, maar de hilarische tweets gaan over en weer.

Vorige week kwam ik deze foto van Lady Gaga tegen in de Spits en vond hem fantastisch aansluiten bij onze #snorvember.

Bewuster gaan leven.

Dat ik geregeld sportte, was voor niemand onbekend. Met tussen pauzes door mijn drukke dagen, probeer ik drie keer per week te sporten en gezonder te eten.

Naast het beter eten en meer bewegen, ben ik me bewuster geworden van de dingen die ik heb.

Ik heb een geweldige groep om les te mogen geven, fijne collega's om broodjes mee te smeren, een lief vriendje waarbij ik altijd terecht kan, een liefste vriendin met wie ik kan stappen, roseetjes kan drinken en alles bij kwijt kan en een thuis waar ik familie heb en mijn zolderkamertje. Over vijf weken vlieg ik naar Curaçao om daar voor vijf maanden te wonen en te leven. Ik waardeer de kleine dingen die ik elke dag zie. Het wandelen met mijn kleine viervoeter vind ik iedere keer fijn. Het rondje dat ik ren door het park en de avonden met vrienden of familie en een borreltje horen bij mij. De voorbereiding op zo'n reis neemt de nodige bewustwording met zich mee.

De laatste weken.

Okee, sommige doen net alsof ik dood ga in januari. Maar de laatste weken, dagen, uren tikken weg.

Ik realiseerde dat ik nog weinig samen kan zijn met mijn liefde voor ik hem vijf maanden niet kan zien en aanraken. Avonden aan tafel eten met mijn familie en de 'sunday diners'. Ik begin steeds meer naar Curaçao toe te leven, maar ondertussen de realiteit onder ogen te komen dat ik al het fijne wat ik hier heb tijdelijk achter me moet laten.

Maar als ik 's ochtends de deur uit fiets in het donker en 's avonds in het donker thuis kom, met tien dode vingers door het koude weer. Dan denk ik iedere keer: Oh, straks heerlijk naar het warme Curaçao: Joe!  

Manon