Muziek .. doe-het-zelf.

Vanaf jongs af aan ben ik ermee opgegroeid. Elke zondag draaiden mijn ouders de nieuwste Lp's en Cd's en de Hitzone bandjes voor in de auto waren elke vakantie niet weg te denken. Mijn aanleg voor het meezingen met nieuwe liedjes is groter dan het leren van studeermateriaal. Kortom, meezingen met liedjes is inmiddels een punt op de agenda als het gaat om familiebijeenkomsten.

Je voelt hem al hangen. Ik ben een geboren karaoke zangeres.

Geen nachtegaaltje die zoals grote artiesten de sterren van de hemel zingt. Welnee, ik ben een leed vermakende feestganger die het grote gros van de familie en vrienden aan het zingen en dansen krijgt.

Zong ik bij mijn eerste optreden nog een versie van Jan Smits 'Als de nacht verdwijnt' met mijn eigen bedachte tekst. Als ik jou zo zie zie.... bracht ik uit als mijn eigen versie: Als ik je zak zo zie, ben jij een symfonie. Het nodige bier en bitterballen vlogen door de lucht tijdens een spontane polonaise.

Dit deel in het nummer is inmiddels een statement als Jan Smit op tv verschijnt.

Naarmate deze act te standaard werd, ben ik overgestapt op mijn tweede lijflied. En dat terwijl ik niet eens van het levenslied hou en al helemaal niet van een lijflied.

Door het thema Proud to be Fout ben ik fout overgestapt naar het lijflied van ons Nederland: Viva Hollandia.

Als Wolter Kroes iedereen uit z'n pannendak kan laten gaan, kan ik dat ook! 

Ik heb geschiedenis geschreven in de familie.

De avond dutte wat in, de bitterbalen lagen in het vet en het was mijn beurt om een karaokeversie van Viva Hollandia neer te zetten. Mijn stem was hees, mijn voeten deden zeer van de foute hakken en mijn zonnebril weerkaatste het licht dat op me scheen. Bij mijn eerste noten kwam de eerste vuvuzela op tafel en nadat ik tijdens mijn zangkunsten 'en nu allemaaaaaaaaaaaal...' riep kwam iedereen van z'n stoel om in een lange stoet door de kampeerboerderij te stampen. Er werd meegezongen met bitterbal in de mond, het bier ging over tafel en de foute pakjes werden geshowd tijdens mijn optreden.

Na dit legendarische optreden heb ik nooit de ambitie gehad er iets mee te doen. Meezingen met muziek is maar een terugkerende hobby van eenmaal per jaar. Ik ben absoluut niet geschikt om dit buitenshuis te doen. Stel je voor dat ik wordt gevraagd om dit ter gehore te brengen in een bomvol stadion? 

Ik zou het kunnen overwegen, maar dan wel voor een miljoenenpubliek waarbij zij allen in een spontane polonaise eindigen en ik naar een miljoen man kan roepen: 'En dit stukje is voor jullie....!'

Applaus.