"Ooit ga ik nog een keer in het buitenland studeren of stage lopen." Het is één van mijn eigen uitspraken die ik al jaren als student heb geroepen.
Nu ben ik vierdejaars en heb ik de laatste mogelijkheid om tijdens mijn studie naar het buitenland te gaan.
"Manon, moet je doen. Super gaaf!" Met die woorden heb ik mezelf weken geprobeerd over te halen om het eerste mailtje te sturen om me aan te melden.
Een zomer later is de knoop definitief doorgehakt: van januari tot en met mei ga ik stage lopen op Curaçao.
De afgelopen twee dagen heb ik een conferentie met andere pabo's bijgewoond om kennis te maken met de Dutch Caribbean. Naast Curaçao zijn de andere eilanden ook populair en daardoor kon ik kennismaken met andere stagiaires die ook op of rondom het eiland zitten.
Ik ga voornamelijk met drie studenten en we zullen met z'n vieren in hetzelfde stagehuis wonen. Een mooie binnenkomer van de conferentie: "Zoek geen huisvesting op de Altena Berg, daar is het relatief onveilig."
Op de paniekschaal steeg ik meteen naar de tien, al kon ik er later wel bij relativeren omdat het overal relatief onveilig kan zijn. U snapt hem wellicht, ik heb een kamer in de huur in deze ghettowijk op Curaçao.
Naast mijn voorbereidingen voor de stage, ook maar wat lessen tai-chi volgen?
Voor Curaçao zo ver is, zal ik eerst moeten afstuderen op mijn huidige stage hier in Nederland.
Ik ben pas een week begonnen - en heb maar drie maanden om dit te fixen - maar ik kijk stiekem al wel uit naar mijn vertrek in januari.
Aan het eind van de conferentie heb ik mezelf een brief geschreven die mijn begeleider in maart mee zal nemen. Ik ben benieuwd of mijn verwachtingen en voornemens van dit avontuur tegen die tijd nog zo stoer en volwassen klinken als nu.
Want ondanks dat ik dit echt heel gaaf vind om te gaan doen, is de spanning soms niet te overzien.
Vanaf nu kan ik alvast 'geen zorgen, alles op z'n tijd' instelling gaan ontwikkelen.
Want ik ga naar Curaçao dushi!
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten