Ik geef je een roosje.

De beste manier om het nieuwe jaar te beginnen is met mijn geliefden. Het nieuwe jaar had ik al met ze ingeluid om 12 uur, maar een avond samen spenderen, laat het jaar echt goed beginnen.
Samen met mijn vriendinnetje ging ik naar de film en sushi eten na afloop. Een betere avond kan ik mij niet wensen, tot dat de serveerder na vijf minuten al aan onze tafel stond.

"Ik moet deze roos aan één van jullie geven, specifiek aan jou." en meneer keek mijn kant op.

Mijn vriendin en ik wisselden een blik en ik moest zelf mijn mond dicht doen, want ik bleek nogal stom te kijken op dat moment.

"Aan mij? Van wie dan?" Ik pakte de roos van de nogal zenuwachtige serveerder aan.

"Hoe zag hij eruit?" vroeg ik aan de jongen. Hij beschreef hem nogal zenuwachtig en we hadden werkelijk nog geen idee wie het zou kunnen zijn.

Mijn vriendin bestudeerde de straat via het raam om te kijken of we niet werden begluurd door de aanbidder.

"Zei hij er nog wat bij?" vroeg ik de jongen. Het kruisverhoor kon beginnen en de verborgen camera's mochten nu wel tevoorschijn komen, dacht ik nog.

"Dat hij je miste." hij zei het zo zenuwachtig dat het wel een grap moest zijn van iemand!

De serveerder liep weg en mijn vriendin en ik bleven nogal verbijsterd en proestend van het lachen aan tafel.

"Wie mist jou? Welke jongen heeft een oogje op je?" mijn vriendin ging nogmaals voor het raam staan om te kijken of niemand ons stiekem in de gaten hield.

Gek genoeg voelde ik ons ook ontzettend bekeken. Alsof iemand heel hard om het hoekje stond te lachen en onze reactie stond te filmen. Ik heb nog in het restaurant gekeken of er een bekende zat, maar ik heb geen Japanse sushi vrienden.

We zagen niemand, hoorden niemand en ik mijn eerste gevoel moest het dan wel zijn.

De eerste stukjes sushi werden aan tafel gebracht en ik wist meteen op wie ik mijn eerste stukje moest toosten: op mijn eigen grote liefde. Dankje Ruubje <3

Manon